Zwaluwen

Ik schreef er al eerder over in dit blog; Ruud en ik hebben eind vorig jaar een nieuwe naam voor het Grote Huis en tegelijkertijd voor onze finca bedacht. ‘Finca de Pinto’, naamgever van  dit blog,  dateert nog uit onze Nederlandse tijd, toen de sinaasappelboomgaard langs de Camino de Pinto in Puntagorda nog een hoog abstractiegehalte voor ons had en we nog geen idee hadden van hoe wij ons fruitbomenlandje met uitzicht over de oceaan in het echt zouden gaan beleven. Daarbij komt dat onze bovenbuurvrouw op haar terrein drie vakantiehuisjes verhuurt onder de naam ‘Casa’s Pinto’. Wij vonden het niet kies om haar naamtechnisch in de wielen te rijden. Wisten we toen ook allemaal nog niet. Een nieuwe naam dus.

 

We kozen voor de zwaluw. Zwaluwen trekken van noord naar zuid, en weer terug, net zoals wij dat (weer) doen (zodra de corona voorbij is). Toepasselijk dus. Bij het woord zwaluw denk je aan het voorjaar en aan de zomer. Dat is bijna altijd  het weertype op onze finca. En het is een fijne associatie voor onze toekomstige gasten. Als ze Spaans spreken, tenminste. Maar bovenal: vanaf het voorjaar tot in de late zomer vliegen ze rond boven ons terrein, de zwaluwen. Ze komen vanaf hun nesten aan de rotskust onder de heuvel van de Matos aanvliegen, door de baranco die naast ons huis ligt naar boven, op insectenjacht in de lucht boven de veldjes rond onze finca en boven  de terassen van de finca zelf. Ze komen op windstille zomernamiddagen en -avonden met  vele tientallen tegelijk. Een machtig gezicht.  Ik heb het spectakel nog nooit op de foto gezet, omdat het zo moeilijk is om de snelle vogels in het beeld te vangen. En ze zijn er ook niet elke dag. Maar indrukwekkend is het, als ze er zijn. En vredig. En mooi. Een nieuwe naam dus voor onze finca. Onze finca heet vanaf nu: Finca ‘Las Andoriñas’.  Finca ‘De Zwaluwen’,  in het Nederlands.

Op dertig december, nog net in het oude jaar, plakte Ruud de naamtegeltjes aan de muur van het Grote Huis, terwijl ik met mijn timmermansogen en fototoestel toekeek en aanwijzingen gaf.

 

De zwaluwen die bij ons rondvliegen heten eigenlijk in het Spaans Vencejos. Het zijn gierzwaluwen. Maar dat mag de pret niet drukken. In Spanje heeft elke zwaluwsoort een eigen naam. En ‘Andoriña’ is de gemeenschappelijke verzamelnaam voor al die namen. Tenminste: Op de Canarische Eilanden is dat de verzamelnaam. De verzamelnaam op het vaste land van Spanje voor alle zwaluwsoorten is ‘Golondrina’. Behalve in het noordwesten aan de grens met Portugal: daar is het verzamelwoord  ‘Anduriña’, met een U dus. Ook mooie namen. We hebben een tijd lang overwogen om onze finca ‘Las Golondrinas’ te noemen. Maar wij wonen niet op het vaste land. We wonen op La Palma. Finca ‘Las Andoriñas’ is het daarom geworden.

 

Zoals iedereen weet, maakt één zwaluw nog geen zomer. Het is een lastige tijd om een project als het onze van de grond te krijgen en, vooral, af te krijgen. Het Coronavirus gooit veel overhoop, ook hier op La Palma. Maar vandaag ontvingen we na lang wachten eindelijk een goed bericht. Ons kavel staat nu in álle registers die ertoe doen op de juiste wijze beschreven. Dat wordt bevestigd door onderstaande drie akten. Daarin staat dat ook volgens het ‘Registro’, het tweede kadaster dat hier in gebruik is, ons kavel 10.495 m2 groot is. Net zoals dit in het ‘Cadastro’, het eerste kadaster, al beschreven stond.

 

Met deze juridische vaststelling op schrift kunnen we eindelijk de aanvraag afronden voor de hypotheek die we nodig hebben om de beide andere huizen af te kunnen bouwen. Mét een electriciteitsaansluiting. Mét Fibra optica. En mét een zwembad (of iets dergelijks). Drie zwaluwen maken wat ons betreft wél een zomer. Van de Caixabank weten we al dat de aanvraag gehonoreerd zal worden. We zijn daarom erg blij met deze aktes. Overigens: Op La Palma weet je als domme Nederlander nooit echt waar je aan toe bent, dus Ruud en ik gaan pas definitief blij zijn als de hypotheekakte is ondertekend bij de notaris in Los Llanos. Daar gaat nog wel een maand of twee overheen, denken wij.  Ik schreef in het vorige bericht al: veel zo niet alles gaat hier  ‘poco á poco’, beetje bij beetje, stap voor stap. Maar we hebben weer een stapje gezet. Het heeft acht maanden geduurd voordat dit kleine juridische opstakeltje voor onze hypotheek uit de weg kon worden geruimd.

En dan hadden we nog De Prijsvraag openstaan. Dít waren de letters met als vraag: hoe luidt de nieuwe naam voor onze finca? Stiekem hadden we ook ons huisnummer (14d) aan de letters toegevoegd. Het moest niet te gemakkelijk zijn allemaal.

 

Want. Dít was de hoofdprijs die we in het vooruitzicht stelden aan de winnaars van de prijsvraag. Onder de correcte inzendingen zouden we een fles overheerlijke Vega Norte Blanco (de lekkerste wijn van de hele wereld) verloten. Gratis af te halen bij ons thuis. Niet dit exemplaar natuurlijk. Die is al lang op. We kopen voor de winnaar een nieuwe fles.

 

Dít hieronder was de goede oplossing.

 

Uiteindelijk kwamen er drie goede inzendingen bij ons binnen. De juiste naam voor onze finca werd geraden door, op volgorde van binnenkomst:

• Mevrouw van Oostenbrugge uit Nederland (niet helemaal toevallig mijn moeder, maar ze was écht de eerste met de goede inzending.)
• Jeroen en Anita uit Nederland
• Jan en Herma uit Nederland

Inmiddels hebben Ruud en ik de verloting afgerond. We hebben hiervoor maar geen onpartijdige notaris ingeschakeld, want die zijn hier op La Palma nog veel duurder dan in Nederland, weten we inmiddels. Geloof ons dus op onze blauwe ogen dat de verloting van de fles wijn eerlijk is verlopen. En de winnaars van de fles overheerlijke Vega Norte Blanco zijn: (tromgeroffel)… Jeroen en Anita!

Jeroen en Anita: gefeliciteerd! Als jullie te zijnertijd weer op La Palma zijn, moeten we een afspraak maken voor de officiële prijsuitreiking… Misschien op jullie landje?

Ook voor huis2 en en huis3 hebben Ruud en ik al namen bedacht. Maar die verklappen we pas als ze in de verhuur gaan. Dat gaat nog even duren.