Het Begin van de Laatste Loodjes

Het is september. Volgens planning zouden we nu met volle vaart aan het verhuizen zijn, vanuit het Boeddhahuis naar het Grote Huis op onze finca. Maar zover is het nog niet. Óscar heeft de deadline van het contract uiteindelijk niet kunnen halen. Ruud en ik denken nu over ongeveer drie weken alsog de grote sprong voorwaarts te kunnen maken. Uit eigen beweging heeft Óscar ons toegezegd vanaf 15 september onze huur (voor het Boeddhahuis) te zullen betalen. Daarover stond niets in het contract, maar hij had zo’n compensatie wel  mondeling beloofd, destijds. Daar houdt hij zich nu dus aan.

 

De vertraging is voor ons niet supervervelend. We hielden er ook al wel rekening mee. Als je bedenkt hoe lastig alles was met de Grote Corona Sluiting hier in Spanje in het voorjaar, dan valt een vertraging van een week of drie nog mee. Feit is dat we nu toch echt begonnen zijn aan de laatste loodjes als het gaat om de bouw van het Grote Huis.

In de afgelopen week werden alle binnenmuren afgewerkt en gewit. De muren van de nieuwbouw zijn klaar. De Muren van de oude apero en de verbindende hal krijgen volgende week nog de laatste twee lagen. Nu de muren wit zijn kloppen alle kleuren weer en is het een stuk lichter in alle kamers. Ook werden door Fernado2 de binnendeuren geplaatst.

 

De betegeling van de doucheruimte kwam af.

 

Jesus maakte een begin met het plaatsen van de plafonds boven de bijkeuken en de douche. Op deze minizoldertjes kunnen we straks een hoop spullen kwijt die we niet dagelijks nodig hebben, maar groot genoeg zijn om flink in de weg te liggen. Hondenbenches, reiskoffers, en andere stuff van deze grootte-categorie kunnen we hier prima opbergen. Straks zijn er voor dit doel nog meer zoldertjes (met een slotje) in de kleinere huizen beschikbaar.

 

De plafonds zijn op orde nu. Timmerman Fernando2 en Miguel, de schilder, hebben in de keuken en in de hal het mislukte werk van Fernando1 bijna volledig weg kunnen werken. We zijn er tevreden mee, nu. Het is toch nog mooi geworden, allemaal, vinden wij.  De plafonds van de apero en de plafonds van de nieuwbouw hebben een kleurverschil. Dat komt doordat er verschillend hout is gebruikt. Vinden we niet erg. Eigenlijk passen de verschillende kleurteinten wel bij de kleuren van de meubels die in de verschillende ruimtes zullen worden neergezet. Een ongepland, gelukkig toeval.

 

De zuilen voor de bogenmuur van de patio werden geplaatst. De gele streep op de onderste foto geeft aan waar nog een sluif moet worden gefrased voor één van de drie buitenlampen aan de oceaanzijde van het huis. Ergens op die gele lijn komt over een tijdje Josef te hangen in een mooi kastje. Krijgt hij eindelijk zijn verdiende en beloofde uitzicht over de oceaan. Het is vast afzien voor hem, al die tijd in het donker van verhuisdoos ‘Woonkamer 1’.

 

José is klaar met de betegeling van de vloeren aan de binnenzijde. Donderdag en vrijdag deed hij de voorbereidingen voor het leggen van de terrastegels aan de oceaanzijde van het huis. De komende week gaat hij beginnen met het leggen van die tegels.

 

Donderdag begon men met de graafwerkzaamheden voor de tijdelijke poso op het onderste terras aan de zuidkant. De ‘echte poso’, die met de opgelegde zuiveringsinstallatie, bouwen we pas als de hypotheek rond is gekomen en zodra we het derde huisje gaan bouwen. Als we dat derde huisje toch niet zouden gaan bouwen, komt de dure poso-met-zuiveringsinstallatie er waarschijnlijk ook niet. In deze onzekere tijden moet je alle opties die geld kosten zo lang mogelijk uitstellen en open houden…

 

Langzaam maar zeker kunnen Ruud en ik beginnen met de inrichting van het huis. Vorige week zaterdag al zetten we de onderkant van het badkamermeubel in elkaar, zodat dit klaar staat als het loodgieterswerk in de douche wordt afgerond.

 

Vandaag, zaterdag, hebben Ruud en ik een begin gemaakt met het installeren van de keuken. Op de foto’s zie je het niet, maar heus, ook ondergetekende heeft de nodige schroefjes in het keukenhout gedraaid en de  nodige ikea-spijkertjes in het hardboard achter de kastjes geslagen…  Het is leuk werk, zo’n keuken in elkaar zetten. En alles lijkt nog te passen ook…

 

De eerste duiven voelen zich al helemaal thuis op de nok van het nieuwe dak, onder de dennenboom.

 

Ook voor ons wordt het Grote Huis op de finca steeds meer ons huis. Het is echt een heel mooi gevoel om de boomgaard beetje bij beetje en stapje voor stapje om te toveren tot ónze boomgaard bebouwd met ónze huisjes.