Sinds afgelopen maandag zijn Ruud en ik officieel geen inwoner meer van Almelo. Dat vinden we helemaal niet erg. We zijn alle2 wel wat uitgekeken op de stad aan de Aa.
We wonen nu in ons tijdelijke huis in onze tijdelijke woonplaats, aan de uiterste rand van een vakantiepark. Het huis is prima. Wel wat klein, natuurlijk. En ietwat uitgewoond, hier en daar. Maar we redden ons er goed mee en hebben een prima oplossing gevonden om samen met de honden een aantal weken te kunnen overbruggen.
Het weer is donker en somber. Het gras buiten is nat en de directe omgeving ligt vol modder en regenplassen. Daar word je niet vrolijk van. De winterdepressie slaat toe.
Maar het geld van ons verkochte huis staat op de bank en dat geeft een tevreden gevoel. We kunnen nu écht gaan bouwen. Nog even, vooruit heel even dan, wachten op de bouwvergunning en dan kunnen we los.
En. We hebben een datum! Nog drie-en-dertig nachtjes slapen, en dan vertrekken we voor het echt naar het Gedroomde Eiland! Onze honden vliegen drie dagen later als ‘vracht’ naar Tenerife, waar we ze met de auto (en de veerboot) moeten ophalen van het vliegveld.
Nu dit alles geregeld en geboekt is, kunnen we eindelijk gaan aftellen en daar worden Ruud en ik flink blij van. Een goed medicijn tegen die aanstormende winterdepressie.
Zeg nou zelf: het contrast tussen het eerste fotoblok en het tweede fotoblok kan toch bijna niet groter? Wij willen weg uit het Land van de Grijze Winters!
Bovenstaande foto’s maakten we overigens in Oktober, tijdens ons verblijf in Casa Demetria.
Hier. Is het ook winter! Het was vanochtend slechts 8,3°C!
Oeff! Dat was afzien voor jou! Dat is hier de maximumtemperatuur, deze week.. En dan is het nog warm voor de tijd van het jaar ook.. Maar het gaat me er vooral om dat het in NL zo GRIJS is.