Op Fietse

‘Wie döt mij wat, wie döt mij wat. Wie döt mij wat vandage. ‘k Heb de banden vol met wind. Nee ik heb ja niks te klagen.’ Zo’n dag zou het ongeveer moeten worden,  Een dag vol Skik. Schik op de e-bike.

 

Zo’n dag werd het ook. Alleen met die banden vol wind, liep het toch net even wat anders. Ruud en ik huurden aan het eind van een maandagochtend twee mountainbikes-met-hulpmotortje bij Tobi en Nina van Emotion Cycling, ons inmiddels vertrouwde adres in Los Llanos. We vertrokken vanuit Los Llanos in zuidelijke richting, stadje uit en dan door de bananenplantages. We reden over de route van de Camino Real tot aan het gehucht San Nicolas.

 

Vanaf San Nicolas volgden we de LP212 naar het noorden.  We volgden de verkeersweg tot aan de afslag met de Camino Cabeza de Vaca, de Koeienkop Weg. Over dit kleine asfaltweggetje, later gravelpad, klommen we langzaam omhoog. Eerst door een landschap van weitjes en lage struiken. Vervolgens door het dennenbos. Tot slot door het zwarte landschap van de Llano del Jable. De klim deden we fluitend vanwege de ‘e’ van e-bike. Gewoon niet zeuren: Sportsstand! (dat is de stand die het meeste helpt).  Zonder motor zou de klim voor ons een hele uitdaging zijn geweest. Een misschien wel niettedoenuitdaging.  Maar wij hadden dus de sportstand…

Aan het begin van het gravelpad raakte Ruud in een bocht op een foute manier een kei, met een lekke band als gevolg.  Niet te plakken, want leeg in enkele seconden. We werden gered door Tobi en Nina, die binnen een half uur vanuit Los Llanos, met hond en een nieuwe band, aan kwamen rijden. Da’s nog eens service! Wel hadden we flink mazzel met de locatie van onze pech.

 

 

Fietsen over de gravelpaden van de Llano del Jable is een ervaring. Je rijdt door een vervreemdend vulkanisch landschap van zwarte gravel met hier en daar een plukje groene dennenbomen. Hebben ze niet, zo’n landschap, in de polder. Naarmate je verder omhoog klimt, wordt het uitzicht over de vallei van de Aridane en de grote vulkaankrater in het noorden van het eiland steeds grootser en indrukwekkender.

 

Het gravelpad eindigt op het asfalt van de LP301. Hier gingen we rechtsaf en klommen we over het asfalt verder naar omhoog. Eindpunt El Pilar, met een korte tussenstop op het uitzichtpunt van de Mirador Llano del Jable, waar het uitzicht over deze vlakte indrukwekkend is. El Pilar is een grote speeltuin/bbq-plaats midden in de dennenbossen aan de voet van de Cumbra Vieja. Sinds ongeveer een jaar staat er een permanente hamburgertent op wielen, die we in al die tijd nog nooit hadden uitgeprobeerd.  Hamburgertijd dus! Uitslag: de hamburgerkraam moet blijven. Wij stemmen voor! De arme hamburgerbakker stond overigens in winterkleding te vernikkelen van de kou, want super druk is het op een doordeweekse dag niet op El Pilar.

 

Vanaf El Pilar keerden we terug over de LP301 naar het noorden. Afdaling! Afdalingen zijn mijn favoriete onderdeel van de fietsdag. Hoe harder hoe beter. Wel uitkijken op deze weg. In de bochten maken dennennaalden een al te scherpe bocht met snelheid tot een riskante aangelegenheid. En. Er rijden redelijk wat auto’s op deze weg, toeristen die de zwarte vlakte en El Pilar komen bekijken.

Bij de tunnel naar de oostzijde van het eiland staken we de grote weg over (LP3) en reden we over de tunnel heen over kleine asfaltweggetjes, die op google maps allemaal ‘Camino Pino del Virgen’ heten,  naar de Hermita de Pino del Virgen. Bij dit kerkje deden we onze voorlaatste tussenstop: even opwarmen in de zon na de wolken en relatieve koelte van het dennenbos bij El Pilar.

 

Vanaf de hermita reden we onderlangs het gehucht Valencia terug de bewoonde wereld in. In het centrum van het stadje El Paso maakten we nog een korte tussenstop voor een cafe cortado op het terras bij de overdekte markthal. Vanaf dit terras was het nog zo’n minuut of twintig naar ‘Emocion’ in Los Llanos.

Ondanks de pech van de lekke band hadden we weer een prachtige middag op de e-bike. ‘Nee, ja, niks te klagen’, zo’n dag. Eén van de leuke dingen voor ons aan deze dag was dat we geen officiële bikeroute volgden, maar het eiland inmmiddels goed genoeg blijken te kennen om zelf een leuke route te verzinnen en te doen. Het Rondje RuudEnTeunis vinden wij een aanrader voor iedereen die recreatief wil fietsen op La Palma. Compleet met tussenstops, fotomomentjes, lekke band, hamburger en koffie deden we iets meer dan vijf-en-een-half uur over onze route.