We komen steeds vaker op La Palma. Tegelijkertijd wandelen we er steeds minder. Dat is een vreemde tegenstelling. Oorzaak: we zijn gewoon te druk als we op het eiland zijn. Druk met ‘regeldingen voor onze finca’ en (ik) ‘doorwerken voor Nederland’. Steeds minder ‘vakantie’, steeds meer ‘verblijf’. Maar dat was eigenlijk ook de bedoeling. Toch?
Tijdens ons laatste verblijf hebben we eigenlijk maar 1 wandeling kunnen maken. En dan nog niet eens zo’n lange wandeling. Wel een mooie wandeling. We deden vanuit ons gehuurde huis een ‘rondje Tijarafe’. Hierboven zie je het beginpunt van de wandeling. Als je vanuit het zuiden over de LP1 door Tijarafe komt, rij je juist buiten de buiten bebouwde kom, als je het dorp weer uit rijdt naar het noorden richting Tinizara en Puntagorda, ter hoogte van de bushalte, de weg naar beneden in. Aan het eind van dit weggetje kom je aan bij de plaatselijke dierenarts. Daar ga je rechtsaf het dorp uit. De dierenarts herken je aan een grote muurschildering vol met Afrikaanse dieren. Het fotofragment hierboven laat een stukje van deze tekening zien. (Bij nader inzien toch een scene rond de Ark van Noach?) Je blijft de weg volgen door een mooi landschap vol palmbomen. Deze weg zal je aan het eind van de wandeling ook te voet gaan afleggen.
Het beginpunt van de wandeling is de kruising van deze weg met het ‘bananenwater-kanaal’. Je herkent dit kruispunt aan het witte waterhuisje. Links van het waterhuisje, parkeer je je auto in de brede bocht. Daarna volg je de pista del canal de calabaceras naar ‘beneden’.
Het eerste stuk van de wandeling loopt min of meer vlak. Je volgt het irrigatiekanaal dat het water vanuit het noorden van het eiland, via Puntagorda en Tijarafe naar Los Llanos brengt.
De kanaalweg loopt dood bij een diepe baranco. De buis gaat wel door, maar het wandelpad niet. Op dit punt ga je voorlangs het vervallen betonnen huisje aan het eind van de weg (geen foto) rechts af. Je neemt een smal paadje door het gras, heuvelopwaarts. Je hebt een prachtig uitzicht over een kleine vallei met kleine avocado-plantages. Wij wandelden in april. Alle avocadobomen staan dan in bloei en hebben licht groene bloesem. Het landschap krijgt er een frisse lentelook door.
Je blijft de weg volgen die steeds breder wordt, overgaat in een betonweg en uiteindelijk een smalle asfaltweg wordt. Op dit punt zit de ‘klim’ van deze wandeling. Je overbrugt naar ik inschat zo’n 150 meter. De klim omhoog komt uit aan de rand van het dorp, ter hoogte van de begraafplaats. Op de parkeerplaats van de begraafplaats heb je een mooi uitzicht over (alweer) een diepe baranco. Ff uitrusten.
Iets voorbij de begraafplaats stuit je het bredere asfalt van de LP1, de hoofdweg. Je kunt deze weg volgen naar het dorp. Leuker is het echter om de weg over te steken en voor een paar honderd meter de rood-wit gemarkeerde wandelroute te volgen. Je loopt naar de drie bankjes op de foto hierboven. Daar ga je linksaf een klein smal pad in, roodwit gemarkeerd. Dit paadje komt uit bij het groene huis op de foto na de de foto-met-de-drie-bankjes. Vanaf hier loop je het dorp in.
In het dorp kan je een pauze nemen bij de ‘kiosco’, een buitenterras midden in Tijarafe. Niet mis te lopen. Je kunt hier wat drinken en/of kleine gerechten eten in de zon. De route gaat verder door het dorp, langs de LP1, totdat je bij de bushalte komt waar je bij aankomst met de auto naar beneden bent gereden. Deze weg sla je weer in, nu te voet, en bij de dierenarts ga je weer rechts af.
Je loopt nu op het laatste deel van de wandeling. Je volgt een prachtig kronkelweggetje door een landschap van heesters en palmbomen. Verderop heb je een prachtig uitzicht op de oceaan. Als vanzelf kom je aan bij het beginpunt van de wandeling, tevens het eindpunt, al waar je auto waarschijnlijk staat te bakken in de zon.
Als je het landschap op de bovenstaande foto’s ziet, ben je te ver door gelopen. Als je nog verder doorloopt kom je midden in de banananplantages uit. Wel een leuke weg om af te dalen, als je nog zin hebt, maar je moet ook weer terug omhoog. Teunis adviseert: Omkeren, als je de snijbloemenakkers ziet.
Wij verbleven in het huis op de laatste foto en konden het beginpunt dus te voet bereiken. Zonder pauze bij de kiosko (wel dorst, maar geen geld bij ons..) deden we iets meer dan twee uur over deze wandeling.