Ik las dat het een paar dagen geleden heeft gesneeuwd op de bergtoppen van La Palma. Dat is normaal voor de tijd van het jaar. Voor mij aanleiding om weer een wandeling uit de afbeeldingenfolder van mijn laptop op te duiken.
In 2016 waren we eind februari en begin maart twaalf dagen lang op het eiland. We verbleven in een klein huisje op 1.300m hoogte, midden in het Traviesa-gebied, een van de wijnbouwgebiedjes op het eiland. We hadden nog nooit een huisje gehuurd op deze hoogte en waren nieuwsgierig hoe dat zou bevallen. Ook wilden we graag weten hoe we het eiland zouden ervaren in de winter.
We vonden de stilte en het landschap (dennenbossen, wijnvelden, dennenbossen, wijnvelden, dennebossen, wijnvelden en bijna volstrekte eenzaamheid) geweldig. Maar. Het was er koud. Dikke-truien-en-winterkleding-aan-weer. Overdag kwam de temperatuur niet uit boven tien graden. In de avond moest de houtkachel in het huisje voluit aan. Gelukkig ligt de bewoonde wereld op La Palma een stuk lager en in de voor ons bekende dorpen Puntagorda en Tijarafe kon je gewoon onder een half bewolkte hemel bij een graad of negentien lekker buiten op een terrasje zitten.
Op het dak van het eiland vroor het ’s nachts en kwam de temperatuur overdag maar net boven het nulpunt uit. Zo maakten we tot onze verrassing een wandeling in de sneeuw in ons gedroomde zomerland.
We wandelden vanaf de parkeerplaats bij de Roque de los Muchachos over de wandelroute langs de kraterrand van de Caldeira de Taburiente in de richting van de Pico de la Cruz. Vlak onder deze top verlieten we de kraterand en daalden we af naar de LP4, de asfaltweg. Over de weg liepen we terug naar de Roque de los Muchachos. Eerst de LP4 volgend, later de toegangsweg naar het telescopencomplex. Deze route wandelen we vaker, maar de winterse sfeer in het landschap maakte dit toch tot een bijzondere tocht voor ons.
Het was in deze vakantie dat we definitief de knoop doorhakten en besloten om alle praktische bezwaren te negeren en op zoek te gaan naar een nieuw leven op La Palma. Zelfs in de winter, de zon had tijdens ons hele verblijf van twaalf dagen nauwelijks geschenen, vonden we het eiland geweldig. La Palma werd ons Beloofde Eiland. We zijn overigens nog steeds op zoek naar dat nieuwe leven. Zo’n zoektocht is echt een meerjarenplan…